Nieborów // Arkadia // listopad 2016
Ogród jest olśniewającym i tajemniczym zjawiskiem na pograniczu sztuki, literatury, medytacji, poezji i codziennych doświadczeń. Odzwierciedla relacje człowieka i natury. Spacerując po ogrodach, tworzonych w myśl zasad estetycznych, spełniających określone warunki, przestrzegających zadanych danej epoki czy kultury form, mamy możliwość namacalnego obcowania z rzeczywistością, a jednocześnie przenosimy się do swoistego świata sacrum. Płynność ruchu, myśli, percepcji… tam i z powrotem…. Następuje niezwykły moment przeniesienia, bo przecież to świat niezwykły, tak inny od tego, który widzimy po wyjściu z ogrodu.
Postrzegamy symetrię układów budynków, rzeźb, wody, strzyżonych żywopłotów, kolumnad, widzimy kontrasty liści, drzew z bielą ławek, ścieżki dzielące całość na fragmenty. Fragmenty łączące się w całość. Jedność i wielość jednocześnie. Jeden element podkreśla drugi na tle całości. Ogród jest jak obraz malowany przez wielkiego artystę przez kilkadziesiąt lat. Można by postawić znak równości pomiędzy tymi dwoma pojęciami. Ważna jest przecież kompozycja ogrodu, jego barwy, nasycenie, walor, podkreślenie elementów kontrastem, jasności, cieni, istotne jest tło roślinności dla pozostałych elementów, formy otwarte i zamknięte, wytyczenie ścieżką gdzie podróżnik ma dotrzeć i co zobaczyć, pespektywa ogrodu, perspektywa malarska…
Uformowane rośliny stają się symbolami - łącznikami pomiędzy światem roślin i człowieka - wystarczy je odczytywać spacerując pośród nich. Interpretacja ogrodu, interpretacja obrazu?
