a        r        c        h        i        t       e       k       t       u       r        a

archiTektUra// dTAl //aRt deco

           

  Detal, jako niewielki element, szczegół będący integralną częścią większej, złożonej całości. Coś mało ważnego, drobiazg lub najbardziej istotny element będący wyznacznikiem całego stylu. Na początku XX wieku, to właśnie detal został głównym winowajcą kryzysu w architekturze.

  Art deco to okres w sztuce, który był sprzeciwem wobec secesji. Całkowicie zaprzeczył dotychczasowej dekoracyjności, chaosowi, braku dyscypliny, uspokoił formę, wprowadził  geometryzację wzorów w ujęciu klasycyzującym. Detal jest tutaj elementem czytelnym, rozpoznawalnym to właśnie on nadaje charakter sztuce tego okresu. Dążył do syntetycznego ujęcia wszelkich struktur, poszukiwania piękna w funkcji przedmiotu użytkowego i jasności przekazu w grafice czy malarstwie. Jego twórcy próbowali świadomie stworzyć styl w sztuce na wzór dawnych stylów, ale wybiegającego w przyszłość, wpisujący się w nowe okoliczności zmieniającego się świata.

  Wiele się od tego czasu zmieniło w podejściu architektów jak również społeczeństwa w dziedzinie potrzeb estetycznych. Zniwelowania detalu, odebrania mu cech głębszego wyrazu mimo, że towarzyszył człowiekowi od zawsze. Dzisiaj detal, to już często nie element budynku, ale cały budynek. Czy możemy w takim razie mówić jeszcze o detalu? 

forMY 

 "Podczas gdy historia architektury ewoluowała powoli przez stulecia, dostosowując się do zmian w strukturze i ornamentach, żelazo i cement w ciągu pięćdziesięciu lat dały rezultaty świadczące o potędze budownictwa oraz o przewrocie, jaki miał miejsce w języku architektonicznym. Jeśli porównamy to z przeszłością, okaże się, że "style" już dla nas nie istnieją, że wypracowano jeden styl epoki: dokonała się rewolucja."

Le Corbusier, 1923

 Cały czas uczę się w jaki sposób obserwować (zauważać) architekturę. W swoich poszukiwaniach skupiłam się na jej formie Czym jest i co powoduje u odbiorcy.We mnie wyzwoliła zupełnie nieoczekiwane skojarzenia i wydelegowała myśli ku surrealizmowi. Znalazłam w niej również dużo oddziaływań związanych ze sferą seksualności człowieka.

 Czy zatem twierdzenie jednego z największych rewolucjonistów w dziedzinie architektury sprzed prawie 100 lat jest nadal aktualne? Jak działa na nas architektura i czy działa? Wolimy minimalizm formy, szkło, metal, strukturę betonu czy wręcz odwrotnie. W jaki sposób kształtuję się obecnie detal i na co wskazuje?

 Czy forma jest istotna i czy odzwierciedla to jak myślimy tu i teraz, mówi o naszej postawie do życia i relacjach?

forMy

aRchiTektuRa iNDustrialna

Miejsca opuszczone przez ludzi mówią swoim własnym suwerennym językiem. Miejsca zaniedbane, zniszczone, pozostawione bez opieki, ogołocone przez tych, którzy je stworzyli, zaproszone ponownie "do tańca…".

Z reszty tego co jeszcze pozostało można próbować odtworzyć całość wyobrażeń o ich przeszłości, próbować opowiadać o ich teraźniejszości.

To co pozostało jest już uproszczeniem, jest powrotem do podstawowych elementów, z których zbudowane jest postrzeganie całego naszego świata - do struktur i wszystkiego tego co za nimi idzie, ale nie tylko to, równie ważne są i inne elementy, które próbowałam uchwycić na zdjęciach. Oprócz wszechobecnych struktur podkreślonych interpretacją, to w głównej mierze również kształty oraz detale, a czasami nieuchronna integracja natury z architekturą.